خبر درگذشت برادر ارجمند زنده یاد سید محمود دعائی ،غیر منتظره و افزون بر آن موجب تاثر و اندوه است . خبری که بی خبر آمد و داغ بزرگی را بر روی دلمان گذاشت . دعایی بدون اغراق مرد اراده و متواضع و مهربانی بود .  یکی از طناز ترین روحانیونی بود که تا به حال شناخته ام . وصف اخلاق و رفتار این روحانی خاک باز را زیاد شنیده اید اما باید او را از نزدیک می دیدید . سابقه دیدار ما به سال های بسیار دور باز می گردد. کنارش که بودی ناگهان بی اختیار دستانت را به گرمی می فشرد ، خاک لباس هایت را پاک می کرد ، باید او را از نزدیک می دیدید. آنگاه که می دید در فکر فرو رفته ای ، با زبان شیرین خود سعی به زدودن غمت می کرد. آنقدر زیبا امید را در دلت نقش می بست که او را میتوان نقاشی ناب دانست .

 او انسان آزاده ای بود که در راه آزادای و حمایت از هنرمندان و علی الخصوص اهالی رسانه تلاش می کرد . نفسش حق بود و دستش گره گشا . آزاده ای که همگان همواره در مصاحبت و مراودت با او تواضع و فروتنی می آموختند .

این مصیبت سنگین را به همه یاران و دوستداران ایشان علی الخصوص خانواده شریف دعایی و به همسر مهربان و فرزندان گرانقدر این مرحوم تسلیت میگویم .

                                                                                                                                                                           روحش شاد و نامش تا ابد گرامی

                                                                                                                                                                                                مسعود فاضل