به الیافی که در کنار درخت خرما می روید، سیس گفته می شود.این الیاف را به صورت تار و پود در هم می آمیزند تا محصولات مورد نظر به دست آید.از جمله محصولاتی که از طریق سیس بافی تولید می شود؛ زیرانداز، سبد، پادری، کیف های زنانه، وسایل تزیینی برای منازل و … می باشد.
حصیربافی یکی از قدیمی‌ترین رشته‌های صنایع‌دستی عشایری و روستایی ایران و کرمان است، در واقع حصیربافی هنری تزئینی و کاربردی است و به لحاظ تقسیم‌بندی در رشته‌های صنایع‌دستی زیرمجموعه گروه صنایع‌دستی چوبی و حصیری ایران قرار می‌گیرد.
حصیربافی به معنی بافت یا استفاده طبیعی از برگ گیاهان و درختان است. در منطقه بم بیشتر از برگ درخت نخل خرما به گویش محلی “پیش” به کمک دست یا با استفاده از ابزارهای ساده دستی به تولید محصولات مختلفی از جمله زیرانداز، سفره، انواع سبد دسته دار، سفتو، بادبزن و…می‌پردازند. در منطقه بم بادبزن محصولی است که بیشترین نقش‌های هنری را دارد و نقوش آن ذهنی هستند. بادبزن در منطقه بم دو نوع کوچک و بزرگ دارد که امروزه بزرگ آن تولید نمی‌شود.
هرساله مقداری از برگ‌های درخت خرما که پیر شده(پیش) می‌ریزند و از آنها در ساخت جارو، بادبزن، حصیر زیرانداز و… استفاده می‌شود. برگ‌های درخت خرما بیشتر برای حصیرهای زیرانداز یا برای محصولات حصیری استفاده می‌شود.
تولید مصنوعات حصیری شهرستان بم و حومه آن اغلب کارگاه خاصی ندارد البته در دهه اخیر تعدادی کارگاه راه‌اندازی شده و بیشتر به دست زنان و مردان این خطه تنها در این کارگاه‌ها تولید می‌شود.
در شهرستان بم اغلب از محصولات حصیربافی و سیس بافی برای مایحتاج خود استفاده می‌کردند، ولی در چند دهه اخیر کاربردهای دیگری از جمله در صنعت نئوپان سازی و… مورد استفاده قرار گرفته است.
یکی از ویژگی‌های حصیربافی منطقه بم، نرماشیر، فهرج و ریگان آن است که نگاه تجاری در آنها وجود داشته و در تولیدشان از تزئین کمتری استفاده شده و بیشتر جنبه خود مصرفی دارند.